To na pozwanym, z mocy art. 6 k.c., spoczywał ciężar
Ustalenia faktyczne Sądu I instancji - poza jednym - nie budzą zastrzeżeń. Uznając je za prawidłowe, Sąd Apelacyjny przyjął je za podstawę swojego rozstrzygnięcia. Podniesiony w apelacji zarzut dokonania błędnych ustaleń faktycznych nie może być uznany za zasadny, skoro powód w istocie nie kwestionuje żadnego z ustalonych przez Sąd I instancji faktów, będących podstawą rozstrzygnięcia, a tylko nie zgadza się z ocenami i wnioskami prawnymi, które Sąd I instancji z ustalonych faktów wyprowadził. Zaznaczyć wszakże należy, iż Sąd Apelacyjny nie podzielił ustalenia przyjętego przez Sąd I instancji, jakoby pozwany pismem z dnia 17 maja 2010 r. odstąpił od umowy z powodem, ponieważ w piśmie tym (k. 53) nie sposób dopatrzeć się oświadczenia mówiącego o odstąpieniu od umowy (jest w nim tylko żądanie zwrotu całości pieniędzy zapłaconych za towar objęty trzema fakturami oraz żądanie zwrotu kosztów transportu i magazynowania).
Dodatkowo, na podstawie niezaprzeczonych przez pozwanego twierdzeń powoda zawartych w jego piśmie procesowym z 23 listopada 2012 r. oraz w apelacji, Sąd Apelacyjny ustalił jako okoliczność przyznaną przez pozwanego (art. 230 k.p.c.), że towar objęty spornymi fakturami nr (...), został dostarczony pozwanemu w dwóch transzach, z których pierwsza, wysłana drogą lotniczą w dniach 9 - 10 grudnia 2009 r., dotarła do pozwanego w grudniu 2009 r., a druga, wysłana drogą morską, została przez pozwanego odebrana w styczniu 2010 r.
W ocenie Sądu odwoławczego apelacja zasługiwała na uwzględnienie. Zauważyć na wstępie trzeba, że rozstrzygnięcie sporu zależało od oceny skuteczności zgłoszonego przez pozwanego potrącenia, a ściślej - od ustalenia, czy pozwanemu przysługiwała wierzytelność przedstawiona do potrącenia. Sąd Apelacyjny w tej mierze przyjął odmienną ocenę niż Sąd I instancji.
Uszło uwadze Sądu I instancji, iż w praktyce handlowej przyjętej przez strony, wystawienie faktur i zapłata ujętych w nich należności wyprzedzały dostarczenie towaru. Sporne faktury nr (...) wystawione zostały przez powoda na kilka miesięcy przed dostarczeniem towaru. Również faktura - korekta nr (...), dotycząca zasadniczej części zamówionego przez pozwanego towaru, została wystawiona przed jego dostarczeniem. W tym stanie rzeczy, jeśli jeszcze zważyć, że reklamacja dotycząca wad towaru została przez pozwanego zgłoszona po upływie ok. 5 miesięcy od odebrania towaru i podobnego okresu liczonego od sporządzenia faktury - korekty, to konstruowanie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy reklamacją pozwanego a wystawieniem przez powoda pięć miesięcy wcześniej faktury - korekty nie znajduje logicznego uzasadnienia. Faktura korygująca w żadnym przypadku bowiem nie mogła być traktowana jako wynik uznania reklamacji pozwanego. Jeżeli szukasz kancelarii adwokackiej w Łodzi to odwiedź http://www.organisciak.pl która jest prowadzona przez wykwalifikowanych adwokatów.
Zgodzić się też należy ze skarżącym, że Sąd I instancji całkowicie dowolnie przyjął, iż dokonanie przez powoda wpłat na rzecz pozwanego na sumę 17.500 EUR było wyrazem uznania reklamacji pozwanego. Domniemanie takie nie znajduje żadnego oparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, a powód wyraźnie zaprzeczył, aby uznał roszczenia pozwanego z tytułu tej reklamacji i wskazał inną przyczynę, dla której zapłacił pozwanemu powyższą kwotę. Podkreślić trzeba, że to na pozwanym, z mocy art. 6 k.c., spoczywał ciężar wykazania, że dostarczony przez powoda towar był wadliwy, skoro stąd wywodził swoje roszczenie przeciwstawione roszczeniu powoda o zapłatę ceny. Ciężarowi temu pozwany w żaden sposób nie sprostał. Nie udowodnił również pozwany aby powód uznał jego reklamację i w związku z tym zgodził się na obniżenie ceny dostarczonego towaru o blisko 70%.
Sąd Apelacyjny uznał za wiarygodne twierdzenia powoda, że sporna faktura korygująca została przez niego sporządzona na prośbę pozwanego, motywowaną względami podatkowymi. Wystarczająco przekonujące jest też w ocenie Sądu Apelacyjnego wyjaśnienie powoda, że nie widział on w tej sytuacji potrzeby wystawiania kolejnej faktury na drugą transzę dostarczonego pozwanemu towaru. Sąd miał przy tym na uwadze, że skoro towar określony w fakturach nr (...) został pozwanemu dostarczony w całości, a jego cena została wcześniej uzgodniona i nie można przyjąć, że doszło do jej zmiany na skutek wad towaru, to powodowi przysługuje roszczenie o zapłatę tej ceny i brak właściwej faktury nie uniemożliwia mu dochodzenia tego roszczenia.
Kierując się taką oceną zdarzeń i zachowań stron, Sąd Apelacyjny uznał, że wierzytelność, którą pozwany przedstawiał do potrącenia z bezsporną wierzytelnością powoda na kwotę 38.037,86 EUR, nie istniała i nie było podstaw do uwzględnienia zarzutu potrącenia, a dochodzone pozwem roszczenie zasługiwało na uwzględnienie. Z tych też względów, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony wyrok w sposób wskazany w punkcie 1 sentencji.